Мезон кетди, ақраб келди. Ақраб қут-барака, фаровонлик ойи. Бу ойда кўчатлар ўтқазиш бошланади. "Мезонда экин, ақрабда кўчат эк" дейди эл. Яна ақраб бу – ҳазонрез боғлар, оппоқ булутлар қанотида жанубга учаётган қушлар, олма-анорлар ғарқ пишган палла.

Ақрабнинг ёмғирлари табиатдаги чанг-ғуборларга қўшиб, кўнгиллардаги гина-кудурат, ҳаётнинг майда-чуйда ташвишларини ҳам ювиб кетяпти. Сезяпсизми, атрофда рубобий кайфият, донишманд кузнинг салқин эпкини юзга уриляпти.